افسردگی مردانه، زنانه و بچه‏گانه
افسردگی مثل پوشاک در انواع مردانه، زنانه و بچه‏گانه موجوده! حتی دانشمندان پی بردند که کودکان زیر دوسال هم افسرده می‏شن! از این گذشته، افسردگی مردها و زن‏ها (شما بخوانید پسران و دختران) با هم فرق می‏کنه. خوب اوّل می‏ریم سراغ پسرا. البته به دخترا بَر نخوره و نگن همیشه خانوم‏ها مقدم‏اند؛ چون که ما توی مجله، یه مقدم داریم که دختر نیست!
بعضی پسرا با بعضی چیزها بدجوری افسرده و مضطرب می‏شن. مثلاً وقتی کنکور قبول نشن یا ترم آخر دانشگاه باشه و موقع رفتن به سربازی. دخترا شاید فیلم »سربازهای جمعه« ساخته مسعود کیمیایی رو دیده باشن ولی عمراً بتونن حس کنن که سربازی مخصوصاً دوره آموزشی، اونم توی زمستان از 4 صبح تا 10 شب در دل کوهستان، چه ضد حالی می‏زنه و تو وقتی بعد از چند هفته، به خونه زنگ می‏زنی، اشکت درمی‏یاد و دست خودت هم نیست.
فقط این نیست. بعضی پسرا که فکر می‏کنن دهنشون دیگه بوی شیر نمی‏ده و می‏تونن تُمّونشون رو بالا بکشن، هوس زن گرفتن می‏کنن و اون‏وقت، نه یک دل، که صد دل می‏دن به دختر همسایه و شاید دختر خاله و یا هم‏دانشگاهی.
با کلی مکافات و زحمت، پدر و مادر رو راضی می‏کنن که برن خواستگاری و اگر جواب نه بشنون، دیگه دنیا براشون تیره و تاره.
این موقع، چند راه حل وجود داره: 1 . برن سینما و فیلم »دختر شیرینی‏فروش« ببینن ؛ 2 . صفحه حوادث روزنامه‏ها را بخونن ؛ 3 . از 118 بپرسن.
اما نوبتی هم باشه نوبت دختراست که در وجودشون هیچ ذره حسادت، چشم و هم‏چشمی، دهن بینی، ... وجود نداره! اصلاً از این که می‏بینن یکی از جمعشون، از هم‏دوره‏ای‏های دبیرستان یا دانشگاه، پیشرفت کرده، ناراحت و افسرده نمی‏شن و نمی‏گن: خیال کرده، چه کار کرده و چی شده، اون همونی نیست که از ما مداد قرض می‏گرفت!
برای بعضی دخترا، موبایل، رنگ مانتو، لیس زدن بستنی، سربالایی دماغ، رژیم لاغری، بازی فوتبال، مانتوی کوتاه نخی، ناخن‏های بلند و لاک‏خورده، شلوار جین آبی راسته، ... شده غصه.
این موقع، یه راه حل توپ وجود داره: سایه سر، تکیه‏گاه، دستگاه خودپرداز، یعنی پسر همسایه و شاید پسر خاله و یا هم دانشگاهی!
فضولی در کار موجوداتی مهربان، لطیف،... تا همین‏جا بس است و ما را به خیر و شما را به سلامت!

چطور با افسردگی مقابله کنیم؟
خنده به لبتان نمی‌آید و هیچ چیز خوشحال‌تان نمی‌کند؟ همه ما در طول هفته شاید چند بار احساس کنیم که از همه چیز خسته شده‌ایم. هیچ موضوعی ما را به هیجان نمی‌آورد و حتی حوصله حرف زدن و یا درددل کردن با نزدیکترین دوستانمان را هم نداریم. در این طور مواقع اکثر ما ترجیح می‌دهیم که خود را با خوابیدن زیاد درمان کنیم و یا به قرصهای مختلف رو می آوریم. راههای متعدی وجود دارند که می‌توانند احساس افسردگی گذرای شما را بهبود ببخشند. به یاد داشته باشید که اگر احساس افسردگی در شما طول کشیده باشد باید حتما به پزشک مراجعه کنید و کمک بگیرید. توصیه می‌کنیم اگر احساس کسالت می کنید راههای زیر را امتحان کنید: - در موردش صحبت کنید: ‌معمولا وقتی که ما احساس افسردگی می‌کنیم خود را از دیگران جدا می‌سازیم. این دقیقا کاری است که حال شما را اصلا بهتر نمی کند. اگر احساس افسردگی می کنید و یا موضوعی رنجتان می دهد تنها نمانید. یک دوست صمیمی و یا هم حرفتان را ببینید و یا یکی از بستگانتان را به صرف چای دعوت کنید. سعی کنید از احساساتتان حرف بزنید تا کمتر احساس تنهایی کنید. صحبت کردن با روانشناسان و مشاورها بهترین کمک برای شماست. -از خانه بیرون بروید: اگر افسردگی در خانه شما را زده است نباید او را راه دهید. اگر احساس می کنید که به افسردگی دچار شده اید بهترین کار بیرون زدن از خانه است. ماندن در خانه و تخت خواب حالتان را اصلا بهتر نمی کند. ورزش کردن به طور منظم هورمونهای سرخوشی را آزاد می کنند. ورزشهای ایروبیک و یا ورزشهایی که ضربان قلب را بالا می برند از بهترین‌ راههای مبارزه با افسردگی هستند. اگر نمی‌توانید هیچ ورزشی انجام دهید لا اقل چند روز در هفته به مدت 20 دقیقه پیاده روی کنید. -از روزمرگی بیرون بیایید: معمولا زمانی دچار افسردگی می شویم که همه چیز برایمان یکنواخت شود. رفتن به یک سفر خوب معمولا بسیار مفید است اما به یاد داشته باشید که فرار کردن مشکلی را از شما حل نمی کند آنچه مهم است آن است که بتوانید در مورد آنچه در ذهنتان می‌گذرد فکر کنید و به درک دقیق از مشکلاتتان برسید. -تغذیه خوب داشته باشید: وقتی استرس دارید از خوردن غذاها و یا خوراکی های پرکالری یا با مقدار قند بالا پرهیز کنید. از غذاهای کم کالری با فیبر پایین استفاده کنید. -احساساتتان را بپذیرید: اکثر ما زمانی دچار افسردگی می شویم که نمی توانیم احساسات منفی خود همچون ناراحتی را قبول کنیم. سعی کنید احساسات خودتان را درک کنید و به آنها فکر کنید. -خوب استراحت کنید: کسانی که احساس افسردگی می‌کنند یا دچار کم خوابی و یا پر خوابی می شوند که هر دو، افسردگی را تشدید می کند. اگر دچار پر خوابی شده اید ساعت را کوک کنید تا شما را بیدار کند و با این حالت خود بجنگید. اگر کم خوابی گرفته اید از خوردن مواد کافئین دار بپرهیزید و قبل از خواب چای گیاهی و یا یک لیوان شیر بنوشید. -مشکلاتتان را بنویسید: در مورد نوشتن بیشتر فکر کنید. نوشتن ترسها و احساساتتان باعث می شود با این موضوعات بهتر کنار بیایید. -بخندید: کاملا مشخص است که زمانی که احساس افسردگی می کنید نمی خواهید بخندید اما به یاد داشته باشید که خندیدن دوای درد شماست. فیلم های خنده دار تماشا کنید و با آدمهای شاد رفت و آمد کنید. -کمک بگیرید: اگر خانمی هستید که تازه بچه دار شده اید بدانید که این موضوع طبیعی است . برای بر آمدن از پس کارهای بچه کمک بگیرید. اگر هم از قرصهای ضد بارداری استفاده می کنید با پزشکتان تماس بگیرید. -به دکتر مراجعه کنید: اگر چند هفته از احساس افسردگی شما گذشت و نتوانستید با این روشها خود را درمان کنید و اگر فکرهایی همچون خودکشی به مغزتان رسید فورا به پزشک روانشناس و یا مشاور مراجعه کنید. افسردگی اگر در شما پیشرفت کند می تواند بسیار خطرناک شود پس آن را جدی بگیرید.

استرس و افسردگی جوانان 
فشار کاری در پدران و مادران، بی حوصلگی آنان، پخش فیلم ها و سریال های حادثه ای و غمگین و کمبود سرگرمی های مفرح، سبب شده است که برخی از اعضای خانواده ها شاد نباشند.
کسی که برای فرار از مشکلات زندگی، استرس های شغلی و استرس های مدرن به خوردن دارو عادت می کند، احساس وظیفه شناسی را از دست می دهد و حضور منظم او در محل کار یا مدرسه مختل می شود.
ایجاد شادی معقول و منطقی در بین این افراد مانع از افسردگی ، و انواع ناهنجاری های اجتماعی می گردد و در نتیجه باعث افزایش کارآیی می شود.
تحقیقات نشان داده که بیش از نیمی از افرادی که برای ناراحتی های جسمانی به پزشک مراجعه می کنند، مشکلات روانی و عاطفی دارند، براساس یک نظرسنجی 41 درصد جوانان ایرانی توان مقابله با مشکلات  زندگی را ندارند. 38 درصد آنان سرحال و با نشاط از خواب بیدار نمی شوند و همین تعداد از زندگی خود ابراز رضایت نمی کنند. طبق آمار سال 1378، 6درصد از جوانان تهرانی بین سنین 15 تا 24 سال دچار اختلالات روانی هستند و این آمار بین افراد 25 تا 44 سال به 5/8 درصد می رسد.
صدا و سیما به عنوان یک رسانه فراگیر می تواند در ایجاد شادی  میان اعضای خانواده نقش اساسی داشته باشد. برنامه های تلویزیونی در زمینه طنز و ایجاد شادی کمتر موفق هستند.
نگرانی از آینده سبب یأس و ناامیدی در جوانان می شود و احساس ناامنی اجتماعی و روانی به وجود می آورد و به همین دلیل فرد ممکن است دچار افسردگی شود؛ فرد افسرده جامعه پذیر نیست و گرایش به آسیب های اجتماعی  و انحرافاتی نظیر انواع اعتیاد  و خودکشی  دارد. متأسفانه یکی از داروهایی که بین جوانان به تازگی رواج یافته داروی « اکستازی » معروف به داروی شادی است، بررسی هایی که بر روی این داروی روان گردان  جدید انجام شده است نشان می دهد که شدت عوارض این دارو در تخریب مغز شباهت زیادی به مخدرهای خیابانی دارد و تأثیر منفی آن در طولانی مدت بسیار بیشتر از آثار خوشی کوتاه مدت است، این دارو علاوه بر اعتیاد،گیجی،اختلال بینایی، جوش های صورت ، تهوع، لرز، عرق فراوان، آسیب کبدی ، تخریب بافت مغز، به علت بالا بردن دمای بدن، باعث تخریب عضلات و نارسایی قلب و کلیه  می شود. همچنین این ماده باعث آسیب زدن به حافظه، کاهش ترشح هورمون های سروتونین و دوپامین در مغز و مشکلات عاطفی ، افسردگی  و کاهش قدرت یادگیری می شود.
کسی که برای فرار از مشکلات زندگی ، استرس های شغلی  و استرس های مدرن به خوردن این دارو عادت می کند، احساس وظیفه شناسی را از دست می دهد و حضور منظم او در محل کار یا مدرسه مختل می شود
یکی از کارشناسان امور اجتماعی می گوید: شاد بودن را باید از کودکی و در مهدکودک  ها به کودکان آموزش داد وی «تشکیل شوراهای ایجاد محیط شاد در مدارس» را ضروری می داند و معتقد است که این مسئله می تواند برای جوان امنیت روانی فراهم کند. دکتر شهرام رفیعی فر سلامت را حالتی می داند که در آن افراد از رفاه کامل جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی برخوردار باشند.
 بسیاری از جوان ها در زندگی خود هدف مشخصی ندارند، باید به جوان ها کمک شود که هدف های خود را انتخاب و برای آن کوشش کنند که در این راه آموزش مهارت های زندگی سبب می شود تا جوانان بهتر بتوانند با فشارهای عصبی مقابله کنند.وی می گوید: مسئله دستیابی به سلامت اکتسابی است و آموزش آن می تواند بسیاری از مشکلات را کاهش دهد و می توان به افراد آموزش داد که با چه نگرشی بر مشکلات خود غلبه کنند
وی می افزود: تا زمانی که برنامه مشخصی برای ایجاد سلامت روانی وجود نداشته باشد شادی و نشاط به عنوان یکی از مظاهر سلامت نهادینه نمی شود؛ نیاز به برنامه علمی و تخصصی تر و مشارکت همه اقشار جامعه در تأمین و ارتقای سلامت روانی جامعه ضرورت دارد.
دکتر محمد تقی یاسمی می گوید: اگرچه استرس  در شروع و تشدید  اختلالات روانی  مؤثر است. اما اگر افراد در شرایط استرس زا بتوانند با انجام برخی فعالیت ها در سرنوشت خود تغییری به وجود آورند، کمتر افسرده می شوند، وی خاطر نشان کرد که باید در جامعه شرایطی فراهم شود که جوانان احساس کنند در سرنوشت خود تأثیر دارند؛ در این صورت افسرده نمی شوند و در نهایت زندگی شادی خواهند داشت. بسیاری از جوان ها در زندگی خود هدف مشخصی ندارند، باید به جوان ها کمک شود که هدف های خود را انتخاب و برای آن کوشش کنند که در این راه آموزش مهارت های زندگی سبب می شود تا جوانان بهتر بتوانند با فشارهای عصبی مقابله کنند. مهارت مقابله با استرس ، تصمیم گیری و حل مسئله، تفکر خلاق، محافظت از خود، قاطعیت در رد برخی تعارفات و مواردی دیگر نیاز به آموزش دارد.

یکی از دلایل افسردگی ها وناآرامیهای روانی ما که اغلب از آن غافلیم آن است که ما نمی توانیم دیگران راببخشیم و بدتر حتی نمی توانیم خود مان را ببخشیم!!
شاید باور نکنید اما یک بخشش واقعی و اصیل ، قدرت برپایی انقلابی میمون و مبارک را در روان ما خواهد داشت به طوری که بتوانیم با کمترین وساده ترین ترین عمل معنای واقعی زنده بودن را تجربه کنیم !
دوستان !حقیقت آن است که بخشش شرایطی دارد که من در حد توان به آنها می پردازم :
اولین و اصلی ترین شرط بخشش آن است که ما بدون چشمداشت خود!! و دیگران را ببخشیم ومنتظر جبران آن نمانیم زیرا همین اتنظار برای تلافی عمل ما توسط دیگران دو باره لحظه هامان را نابود خواهد کرد!
شرط مهم و جالب دیگر بخشش آن است که ما نباید بدی های دیگران را فراموش کنیم بلکه باید آنها را ببخشیم. « ماهاتما گاندی» در این زمینه می گوید نمی توانم فراموش کنم بلکه می توانم ببخشم!
ویکی دیگر از بزرگان هم جمله جالب و تامل بر انگیزی دارد : فراموش کردن کار انسانهای ابله است و بخشش کار انسانهای بزرگ !
پس از حالا اینگونه زندگی کنیم : ببخشیم وبرویم!، بی چشمداشت، بی فراموشی!!!
زیرا حافظ می فرماید :
تو با خدای خود انداز کار و دل ، خوش دار                                      که رحم اگر نکند مدعی، خد ا بکند.

دستیابی به آرامش واقعی یکی از خواسته های همیشگی بشر بوده است و دراین راستا انسان در طول تاریخ تلاشها و رنج های بسیاری را به جان دل پذیرفته است. بی شک بخش وسیعی از تلاشهای علمی بشر و کشف رازهای ناگشوده جهان طبیعت به منظور دسترسی به امکاناتی بوده است که آرامش و آسایش را برای انسان به ارمغان آورد ازسوی دیگر مطالعات آکادمیک و تحقیقات روانشناسی پیرامون آرامش و اضطراب و عوامل و موانع هریک بخش قابل توجهی از پژوهش های علوم انسانی را به خود اختصاص داده است.
درسالهای اخیر کوشش های زیادی در زمینه روان درمانی افرادی که دچار بیماری های روانی و اضطراب های شخصیتی و عدم تعادل آن هستند، انجام شده است و در این زمینه روش های مختلفی برای روان درمانی پدید آمده است که هیچ کدام موفقیت مورد انتظار را در ازمیان بردن یا پیشگیری ازبیماری های روانی کسب نکرده است. برخی از تحقیقات نشان می دهد که میانگین درمان از 70 درصد تجاوز نمی کند. وانگهی حال عده ای از بیماران پس از روان درمانی گاه بدتر هم شده و یا بیماری پس ازمدتی بازگشته است. از این رو روانشناسان به دنبال یافتن علت این امر برآمدند و ازطریق آمارگیری به این نتیجه رسیدند که مهمتریم عامل در درمان بیماریهای روانی «دین» است و درصد بهبودی بیمارانی که معتقد به دین هستند بسیار بیشتر از دیگران است. لذا آنان بر این باورند که «ایمان بدون شک موثرترین درمان بیماری های روانی بویژه اضطراب و افسردگی است.» ویلیام جیمز فیلسوف و روان شناس آمریکایی می گوید: «ایمان نیرویی است که باید برای کمک به انسان در زندگی وجود داشته باشد. فقدان ایمان زنگ خطری است که ناتوانی انسان را در برابر سختی های زندگی اعلام می دارد.»
کارل یانگ روان کاو می گوید: «درطول سی سال گذشته افراد زیادی از ملیت های مختلف جهان متمدن با من مشورت کردند و من صدها تن از بیماران را معالجه و درمان کرده ام اما از میان بیمارانی که در نیمه دوم عمر خود به سرمی برند (یعنی از سی و پنج سالگی به بعد) حتی یک بیمار را نیز ندیدم که اساساً مشکلش نیاز به گرایش دینی در زندگی نباشد. به جرأت می توانم بگویم که تک تک آنان به این دلیل قربانی بیماری روانی شده اند که آن چیزی را که ادیان موجود در هر زمان به پیروان خود می دهند نداشتند و تک تک آنان فقط وقتی به دین و دیدگاههای دینی بازگشته بودند به طور کامل درمان شدند.»
بنابراین حتی جوامع غربی هم متوجه شده اند که برای درمان بیماری های روحی باید به دین پناه برد و چون دین اسلام خاتم ادیان و اکمل ادیان است پس منشأ اصلی آرامش را باید در آن جست. قرآن کریم که بزرگترین معجزه پیامبراکرم(ص) است و تمام آنچه را که بشر برای هدایت نیاز داشته ودر آن آمده است، کاملترین نسخه برای آرامش روح است. از این رو برآنیم تا با نگاهی اجمالی دیدگاه قرآن را در مورد آرامش روحی وروانی و راههای رسیدن به آن را مورد بررسی قرار دهیم.