بیماری آلزایمر یک اختلال پیشرونده مغزی است که باعث تخریب سلول‌های حیاتی مغز
می‌شود.
بیماری آلزایمر، افراد بالای 65 سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد ولی در
مواردی نیز در افراد جوان‌تر هم مشاهده شده است. باید به این نکته توجه داشت که
بیماری آلزایمر بخشی از روند عادی پیری نیست. همچنین آلزایمر یک فراموشی ساده محسوب
نمی‌شود.
این بیماری معمولا با تغییراتی در رفتار و حافظه شخص آغاز می‌شود و در
نهایت بر روی کلیه توانایی فرد مثل درک کردن، یادآوری، تفکر، برقراری ارتباط و حتی
انجام کار‌های ساده تاثیر می‌گذارد.
همچنین در بیماری آلزایمر، تغییرات متعددی
در مغز بیمار رخ می‌دهد که باعث کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول‌های مغزی
می‌شود و به جای آنها، لکه‌های متعددی با اشکال خاصی به نام پلاک‌های پیری
می‌نیشیند.
بر اساس این گزارش، علت اصلی بیماری آلزایمر ناشناخته است. با این
وجود عواملی مانند سن و پیشینه خانوادگی را به آن بی‌ربط نمی‌دانند. این عوامل
همیشه و صد درصد موجب بیماری نمی‌شوند ولی می‌توانند به آن مرتبط باشند.
اکثریت
افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، بیشتر از 65 سال سن دارند و هر چه سن
بیشتر باشد احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. البته با این حال افرادی
هستند که در سنین 40 یا 50 سالگی گرفتار آلزایمر شده‌اند.
همچنین افرادی که یکی
از والدین، برادر و یا خواهرشان مبتلا بوده‌اند، شانس بیشتری برای گرفتن این
بیماری را دارند تا افرادی که هیچ گونه پیشینیه‌ای ندارند.
زندگی با اُتیسم
بزرگ کردن یک کودک اُتیستیک همراه با مشکلات فراوانی است
و خانواده های این کودکان اغلب درگیر استرس های فراوانی هستند .مقدار شناخت از
اُتیسم و آمادگی این خانواده ها برای مقابله با آن می تواند کمک بزرگی برای تمامی
افراد خانواده ( والدین ، برادران و خواهران ، پدر بزرگ و مادر بزرگ و... ) باشد .
خصوصیات منحصر به فرد هر کودک اُتیستیک باعث شده است که هر خانواده تجربیات مخصوص
به خود را داشته باشد و ممکن است تجربیات خانواده های دیگر مفید واقع نشوند . ما در
اینجا می خواهیم به مطالبی اشاره کنیم که ممکن است به عنوان ایده های اولیه برای
خانواده های کودکان اُتیستیک در رابطه با آمادگی و مبارزه با این مشکل، مفید باشند
.
استرس در خانواده:
استرس چیزی است که والدین همگی آنرا تجربه کرده اند
. در طول روز استرس های فیزیکی را تجربه می کنیم که می توانند در اثر آماده کردن
غذا ،حمام بردن بچه ها ، تکالیف خانه آنها و ... باشند . گاهی اوقات این استرسهای
فیزیکی به وجود آمده میان والدین و کودکان می تواند باعث انجام نادرست کارها شود که
خود می تواند علّت به وجود آمدن استرس های روانی گردد.این نکاتی را که ذکر کردیم
برای تمامی خانواده ها صادق است و خانواده های کودکان اُتیستیک بعلاوه این مشکلات ،
استرس های خاص دیگری را نیز باید تحمل کنند .
ترس
ترس واکنش هیجانی است و هر گاه امنیت جسمی و عاطفی و شخصیتی انسان به
خطر بیفتد ظاهر می شود
این واکنش عاطفی کاملاً طبیعی است و از همان بدو تولد در
کودک مشاهده می شود . اطفال معمولاً از بعضی پدیده ها می ترسند و علت ترس آنها برای
پدر و مادر شناخته شده نیست.
ترس کودک در سنین مختلف
ترس نوزادان
نوزادان از صدای بلند و از دست دادن تعادل یا سطح اتکا می ترسند و ترس خود را
با جیغ و گریه و جمع کردن دست و پا نشان می دهند.به این ترسها ، ترسهای اولیه
میگویند که به مرور زمان برطرف می شود.
ترسهای معمول کودکان
در اغلب
کودکان، در سنین 6تا 8ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می شود و ممکن است تا 18
ماهگی نیز ادامه یابد. ولی با بالا رفتن سن کودک نوع ترسها نیز تغییر می کند. ترس
از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات بین 2 تا 5 سالگی ظاهر می شود
ترس
نوجوانان
در دوران بلوغ بر اثر تغییرات جسمی و عاطفی، ترسهای موهومی نظیر ترس
از اشباح و چیزهای غیر واقعی و اتفاقات غیر منتظره مثل وقوع سیل و... در نوجوانان
ظاهر می شود .
علل ترس
کودکان آسیب دیده (دختران فراری وکودکان خیابانی )
خانواده طبیعی ترین ،
گرم ترین ومطمئن ترین محیط زندگی برای کودکان است . تعامل با والدین شیرین ترین
ودلنشین ترین تعاملات برای کودک است . علی رغم این واقعیت ها ، باید دید که چرا
برخی از کودکان فرار از خانه و زندگی با بیگانه وعواقب زیانبخش آن رابرماندن درمنزل
وزندگی با والدین خود ترجیح می دهند . تحت چنین شرایطی چه آسیب هایی متوجه کودکان
به عنوان آسیب پذیرترین قشر جامعه خواهد شد ؟ ودرآینده این قشر آینده ساز چه جایگاه
ونقشی در جامعه خواهد داشت ؟ با اتکا به تجارب گذشته می توان گفت که آسیب دیدگان
امروز آسیب رسانندگان فردای کشوراند ، وقتی جامعه ای امروز کودکان خود را دچار آسیب
می سازد می توان پیش بینی کرد که همین جامعه فردا در معرض آسیب آنان قرار خواهد
گرفت . این دور باطل سلامت وامنیت آینده چنین جامعه ای را تهدید می کند . علی رغم
واقعیت ها وپرسش های فوق ونیاز بخش های علمی و اجرائی کشور به پاسخ های صحیح وایده
ها وداده ها ی علمی لازم درباره ویژگی های کودکان آسیب دیده وعلل ودلایل فرار آنان
از خانه وزندگی در کوچه ها وخیابانها هنوز پژوهش جامعی در سطح کشور انجام نشده است
. نتایج مطالعات وتحقیقات موردی وموضعی و اطلاعات و یافته های مطرح شده در اولین
همایش ملی آسیب های اجتماعی در ایران (حیات روشنایی ، جانقلی ، مشکانی ، شاوردی ،
صالح ورستم خانی ، 1382) نشان می دهد که فقط در تهران سالانه حدود یک هزار دختر 13
تا 27 ساله از خانه هایشان فرارمی کنند واغلب آنان در اولین ساعات یا روزهای فرار
مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند . کودکان فراری کسانی هستند که در خانه احساس امنیت
نمی کنند وپنداشت صحیحی از شرایط بیرون از خانه ندارند وزمانی به اشتباه خود پی می
برند که در بیرون از خانه مورد سوء استفاده قرار می گیرند وشرایط برای بازگشت آنان
مشکل تر می شود .
تحقیق پرمحتوایی که کلودیاوالیس درارتباط باذهنیت افرادمبتلا به اوتیسم وارائه
شواهدی مشخص از آنها انجام داد پرده از این پدیده مرموز برداشت .
نقشه ذهنی
حنانه چند روز قبل از ورود او به 13 سالگی کشف شد . والدین و درمانگران ، کارشناسان
تغذیه و معلمین او سالهای زیادی را صرف مقدمه سازی برای این کار کرده بودند آنها
مسئولیت سنگینی راجهت بهبودحس تعادل ، ادراک حسی و سلامت عمومی او تقبل کردند وکار
درمانی ، فیزیوتراپی وحمایت عاطفی ازاورادرسطح بالایی انجام دادند ، اماتااواخرسال
2005 نتیجه مشخصی برای رسیدن به هدف مطلوب حاصل نشد. حنانه که از لحاظ گفتاری محدود
به ادای آواهای نامشخص ، تکرار عبارات وبیان فاقد ادراک بود بعنوان یک مورد
اوتیستیک عمیق تشخیص داده شد وپزشکان تصور میکردند که او به احتمال زیاد از لحاظ
ذهنی عقب مانده است اما در آن روز اکتبر پس از آنکه کار با صفحه کلید کامپیوتر
مخصوصی به حنانه آموزش داده شد او ثابت کرد که همه در اشتباه هستند . مارلین چادویک
یک رئیس بخش تعلیم و تربیت مؤسسه ارتباطات تسهیل شده دانشگاه سیراکوس واقع در شهر
نیویورک از حنانه پرسید : آیا چیز دیگری هست که بخواهی بگویی ؟ این در حالی بود که
چادویک سعی میکرد مچ دست راست حنانه را بگیرد و مادرش نیز نظاره گر بود در این زمان
حنانه که به نظر می رسید از یادگیری خواندن و نوشتن ناتوان است به آرامی این جمله
را تایپ کرد ، من مادر را دوست دارم .
اکنون پس از یک سال ونیم حنانه با معلم
خود در کنار میز کامپیوتر کوچکش در خانه خود واقع در حومه نیویورک می نشیند .
ارتباطات تسهیل شده یک بحث جنجال برانگیز است (منتقدین اغلب می گویند که در واقع
فرد تسهیل کننده است که ارتباط برقرار میکند ) اما این فرایند به راستی زندگی حنانه
را متحول ساخت . از آن زمان دیگر حنانه وقت زیادی را صرف دیدن سریال های کودکانه و
داستانی نمیکند درعوض او در حال گذراندن دروس زیست شناسی ، جبر وتاریخ باستانی
دبیرستان است . مربی او تونت یاکوب میگوید : خیلی سریع برای ما معلوم شد که او نه
تنها قادر به نوشتن است بلکه اطلاعات زیادی نیز دارد . در طول سالها سکوت به نظر می
رسید که حنانه اطلاعات زیادی را در ذهن خود ذخیره کرده بود . دختری که فاقد گویش
بود دامنه لغت وسیع وحتی حس شوخ طبعی ومهارت های ناشناخته ای داشت . یک روز وقتی که
یاکوب صفحه ای از کتاب ریاضی را که شامل 30 سئوال پیچیده و دشوار بود به حنانه نشان
داد ، حنانه با یک نگاه پاسخ تمام سی سئوال را تایپ کرد . یاکوب که شگفت زده شده
بود پرسید حنانه مگر تو حافظه تصویری داری ؟ حنانه تایپ کرد :
.::مرجع کد آهنگ::.
.::دریافت کد موزیک::.
